In de cellen van bladeren zitten net zoals bij mensen organellen, organen van een cel. Een daarvan is de chloroplast. De chloroplast maakt suikers. Dit organel bevat zoals hiernaast te zien is namelijk verschillende structuren, waaronder de granum die bestaat uit thylakoïden. Hierin worden de suikers gemaakt. Om deze te maken vindt er de volgende totale reactie plaats. Zes koolstofdioxidemoleculen en zes water moleculen worden met behulp van lichtenergie omgezet tot een suikermolecuul en zes zuurstofmoleculen, zoals te zien is hiernaast. Nadat deze suikers verkregen zijn worden ze op dezelfde manier afgebroken zoals bij mensen en andere dieren. De zuurstof die geproduceerd is verdampt en zorgt ervoor dat wij en andere dieren kunnen overleven.

Voor fotosynthese moeten de huidmondjes open zijn omdat koolstofdioxide gebruikt wordt in de reactie. Dit betekent alleen ook dat water(stof) en zuurstof kan verdampen. Hoe warmer het is hoe gevaarlijker het dan ook is om de huidmondjes open te hebben, want dit kan ervoor zorgen dat al het water van de plant verdampt. Daarom hebben sommige planten een ander fotosynthese systeem. De normale fotosynthese zoals hierboven besproken wordt gedaan door zogeheten C3 planten. Deze planten leven meestal met temperaturen tussen de 15 en 25 graden Celsius. Zogeheten C4 planten, waaronder mais, suikerriet en sorghum, leven vaak op een drogere grond met hogere temperaturen, meestal tussen de 25 en 35 graden Celsius. Deze C4 methode zorgt dat de reactie iets anders verloopt en hierdoor is hij effectiever in deze temperaturen, maar niet als het kouder is. Als laatste is er nog de CAM-fotosynthese, die gebruikt wordt in woestijnplanten. Hierbij wordt de reactie niet aangepast, maar wel de tijd. Normaal gesproken worden de huidmondjes overdag open gezet en in de avond gesloten, maar bij CAM fotosynthese worden de huidmondjes in de nacht open gezet en tijdens de dag gesloten.